Ouders

Als ouder wil je je kind(eren) het liefst beschermen tegen alles wat jij als pijnlijk of oneerlijk hebt ervaren in het leven. Je wilt ze datgene geven wat voor jou zo belangrijk was of wat je juist gemist hebt. Je schrikt soms van je eigen boosheid, je onzekerheid of wantrouwen naar je kind. Voor je het weet, heb je al gereageerd en beland je weer in een strijd met je kind. In de relatie met je kind kom je allerlei kanten van jezelf én je partner tegen die je mogelijk nog niet ontdekt had en die confronterend kunnen zijn. Kinderen zijn als een spiegel; ze leggen soms genadeloos jullie pijnpunten in het leven bloot.

Hoe breng je jouw kind liefdevol groot met alles wat je zelf geleerd én gemist hebt in je leven? Met hoe jij gehecht bent als kind van jouw ouders. Wat geef je bewust en onbewust, gewild en ongewild door?

Je kunt leren om de negatieve patronen te doorbreken. Door het gedrag van je kind(eren) te onderzoeken dat je lastig vindt, ontdek je hoe de ervaringen uit jullie beider gezin van herkomst onbewust van invloed zijn op de dynamiek tussen jou en je kind. Zo voorkom je dat je jouw persoonlijke ballast doorgeeft aan je kind en kun je je kind meer in zijn eigenheid en ontwikkeling zien. In dit proces wil ik je graag begeleiden.

In een eerste gesprek kijken we waar je tegenaan loopt of waar je vastloopt. Als mijn begeleiding perspectief kan bieden en er is wederzijds vertrouwen, maken we verdere afspraken. We sluiten een overeenkomst waarin helder is wat je wilt bereiken. Voor ouderschapscoaching zijn over het algemeen vier tot zes sessies voldoende. Psychosociale therapie & relatietherapie vergen doorgaans meer sessies.

Wanneer je meer zicht krijgt op jezelf, kun je met nieuwe ogen naar je partner kijken

Ben je er voor mij als ik je nodig heb? Hoe houd je de liefde met elkaar levend?
Wat kun je doen als je voelt dat de emotionele verbinding weg is? Als er eenzaamheid ontstaat of ruzies steeds terugkeren?

In partnerrelaties zijn er vaak onuitgesproken verwachtingen naar elkaar. ‘Als jij nu verandert, is het probleem opgelost.’ Met deze illusie voelen we ons sterk en onschuldig. Je wordt onaanraakbaar en de verbinding is weg. Onze pijn en kwetsbaarheid laten we niet zien. Je kunt je ook aanpassen, in de hoop dat de ander zal blijven. Een partnerrelatie is bij uitstek een plek waar persoonlijke thema’s van partners steeds opnieuw naar voren komen.

Een succes maken van een samengesteld gezin is een ingewikkelde opgave. Twee op de drie partnerrelaties in samengestelde gezinnen gaan binnen vijf jaar weer uit elkaar. Breekpunt is vaak de omgang met elkaars kinderen en exen.

Samengestelde gezinnen zijn gebouwd op een fundament van verlies en rouw en daardoor zijn ze kwetsbaar. Erkenning van dit verlies is nodig om stevig in de nieuwe relatie te staan. Kinderen vormen altijd een spiegel voor de ouders en in een stiefsysteem werken ze als vergrootglazen. Ze maken de ouder en de stiefverzorger pijnlijk bewust van hun kwetsbare stuk.